O znalezienie pożądanej i przede wszystkim dobrze płatnej pracy zaraz po zakończeniu studiów nie jest łatwo. Dlatego coraz więcej absolwentów decyduje się na podjęcie praktyk dających istotne doświadczenie Jakie obowiązki ciążą na pracodawcy, a których składek płacić nie musi?
Założenia praktyki absolwenckiej zostały zawarte w ustawie z 28 sierpnia 2009 roku, której celem jest ułatwienie absolwentom zdobywanie doświadczenia oraz określenie zasad, na jakich przedsiębiorcy mogą byłych studentów lub uczniów zatrudniać. Przede wszystkim, umowa praktykancka może zostać zawarta z osobą, która ukończyła przynajmniej gimnazjum, ale nie przekroczyła 30. roku życia. Umowę podpisać można na nie więcej niż 3 miesiące.
Praktykant zarobi?
Odpłatność za praktyki zależy od indywidualnych założeń umowy. Gdy praktyka jest odbywana nieodpłatnie, wtenczas stosunek pracy może zostać rozwiązany w każdym momencie. W przypadku wypłacania miesięcznego wynagrodzenia, nie może ono przekroczyć dwukrotności minimalnego wynagrodzenia, a jej rozwiązanie jest możliwe w formie pisemnej z zachowaniem 7-dniowego okresu wypowiedzenia. Przedsiębiorca przyjmujący absolwenta na praktykę jest zobowiązany do wystawienia po jej zakończeniu zaświadczenia opisującego charakter pracy oraz zdobyte doświadczenie.
Składki ograniczone do minimum
Absolwent odbywający praktykę nie może liczyć na pełny zakres świadczeń. Podmiot przyjmujący praktykanta nie opłaca bowiem ani składek społecznych i zdrowotnych, a jest zobowiązany jedynie do regulowania ubezpieczenia wypadkowego. Ponadto, osoba zatrudniona na umowę praktykancką jest zwolniona z obowiązku zgłoszenia się do urzędu pracy w celu zapoznania się z jakimikolwiek formami pomocy proponowanej przez urząd. Niezwykle istotne jest również prawo do zachowania przyznanego wcześniej zasiłku, o ile otrzymywany dochód z praktyk nie przekracza połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę.
