Sprawdźmy, kiedy przepisy wymuszają złożenie deklaracji Z-3, a kiedy pracodawcy nie mają takiego obowiązku.
Prawo do zasiłków określonych w ustawie i ich wysokość ustalają oraz zasiłki te wypłacają płatnicy składek na ubezpieczenie chorobowe, którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 ubezpieczonych, z wyjątkiem zasiłków należnych za okres po ustaniu zatrudnienia. Jednak wszystko zależy od tego, ilu ubezpieczonych było objętych ubezpieczeniem chorobowym na dzień 30 listopada poprzedniego roku.
O tym, czy płatnikiem zasiłków w danym roku kalendarzowym będzie pracodawca, czy organ rentowy decyduje liczba osób objętych ubezpieczeniem chorobowym na dzień 30 listopada poprzedniego roku.
Polecamy też:
Wyjątek od tej zasady dotyczy wyłącznie sytuacji, w której zasiłek byłby należny za okres po ustaniu tytułu do ubezpieczeń.
Prawo do zasiłków określonych w ustawie i ich wysokość ustalają oraz zasiłki te wypłacają płatnicy składek na ubezpieczenie chorobowe, którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 ubezpieczonych, z wyjątkiem zasiłków należnych za okres po ustaniu zatrudnienia (art. 61 ust. 1 ustawy zasiłkowej).
Liczbę ubezpieczonych ustala się według stanu na dzień 30 listopada poprzedniego roku kalendarzowego, a w stosunku do płatników składek, którzy na ten dzień nie zgłaszali nikogo do ubezpieczenia chorobowego – według stanu na pierwszy miesiąc, w którym dokonali takiego zgłoszenia. Ustalając stan zatrudnienia, bierze się pod uwagę liczbę osób zgłaszanych do ubezpieczenia chorobowego, bez względu na wymiar czasu pracy, uwzględniając:
- pracowników, w tym także uczniów,
- podlegające ubezpieczeniu chorobowemu osoby:
- wykonujące pracę nakładczą,
- wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz osoby z nimi współpracujące,
- prowadzące działalność pozarolniczą oraz osoby z nimi współpracujące.
Do stanu zatrudnienia na dzień 30 listopada nie wlicza się:
- osób przebywających na urlopach wychowawczych,
- osób przebywających na urlopach bezpłatnych,
- duchownych podlegających ubezpieczeniu chorobowemu.
Obowiązek złożenia Z-3
Taki obowiązek mają płatnicy składek, którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego maksymalnie 20 osób, ale nie wypłacają pracownikom zasiłków samodzielnie. Zamiast ich zasiłki wypłaca ZUS. Wobec tego pracodawcy w takim przypadku muszą złożyć do Zakładu zaświadczenia Z-3. Zaświadczenie to zawiera dane, które są niezbędne do ustalenia prawa do zasiłków i ich wypłaty.
Podstawa prawna:
- art. 61 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1368 ze zm.),
- § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2015 r. w sprawie zakresu informacji o okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub ich wysokość oraz dokumentów niezbędnych do przyznania i wypłaty zasiłków (Dz.U. z 2017 r. poz. 87).
Magdalena Skalska
specjalista z zakresu kadr, płac i ubezpieczeń społecznych
