Od 2009 roku mamy dwie stawki 18 i 32 procent*. Pierwszy stopień podatkowy, 18-procentowy przeznaczony jest dla tych, którzy w danym roku rozliczeniowym uzyskali dochody niższe niż 85.528 złotych. Jeśli roczne zarobki płatnika przekraczają tę kwotę, zaczyna obowiązywać go drugi stopień podatkowy, 32-procentowy. Te progi podatkowe zostały wprowadzone w 2009 roku. Są o wiele korzystniejsze od wcześniejszych, zakładających, że po przekroczeniu dochodów równych 85 528 złotych, należały płacić 40 procent podatku.
* Progi podatkowe na podstawie: http://abc-podatki.pl/progi-podatkowe/
32 procent od części dochodów
Po przekroczeniu pierwszego progu podatkowego, należy zapłacić podatek w wysokości 32 procent, ale tylko od tej części dochodów, które przewyższają kwotę 85 528 złotych. Podatku nie zapłacimy od całości uzyskanego dochodu.
Progi podatkowe a wahania kursów walut
Mimo że nie zaszły zmiany w obrębie progów podatkowych, należy pamiętać, że zmiany kursów walut mogą powodować obniżenie niektórych limitów podatkowych.
Kwota wolna od podatku
Podatnicy powinni pamiętać także o tym, aby przy wyliczaniu podatku pomniejszyć go tak zwaną kwotę wolną od podatku. Jest to maksymalny dochód, jaki osoba fizyczna może osiągnąć w ciągu roku, a który nie będzie podlegał obowiązkowi zapłaty podatku PIT. Jeśli dochody podatnika w danym roku są niższe lub równe 3091 złotych, to i tak musi złożyć roczne zeznanie podatkowe. Może jednak liczyć na uzyskanie zwrotu uiszczonych w trakcie roku zaliczek. Każda osoba fizyczna ma obowiązek rozliczyć z Urzędem Skarbowym. Jeśli tego nie zrobi, będzie groziła mu kara finansowa.
Inne formy opodatkowania
Oprócz progów podatkowych, podatnik może rozliczać się w oparciu o kartę podatkową, ryczałt lub podatek liniowy.
Karta podatkowa jest przeznaczona dla małych zakładów handlowych, usługowych i wytwórczo-usługowych. Ten rodzaj rozliczenia powoduje brak możliwości skorzystania z ulg i odliczeń. Wyjątek stanowi odliczenie od podatku zapłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne. Podatnik nie musi składać co miesięcznych deklaracji o wysokości dochodu i nie musi prowadzić ewidencji związanych z podatkiem. Jedynym jego obowiązkiem jest wystawianie rachunków i faktur.
Inną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. W 2015 roku tę formę rozliczania z fiskusem mogą wybrać podatnicy, którzy uzyskali przychody z działalności prowadzonej samodzielnie w wysokości nieprzekraczającej 626.880 złotych (równowartość 150.000 euro). Jeśli działalność prowadzona jest w formie spółki, przychody każdego ze wspólników nie mogą przekraczać tej sumy. Ryczałt wiąże się z brakiem możliwości zliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ w rozliczeniu uwzględnia się wyłącznie przychody z prowadzonej działalności. W ten sposób mogą rozliczać się osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, osiągające przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy i innych umów o podobnym charakterze oraz osoby duchowne. Wysokość ryczałtu zależy tu od rodzaju prowadzonej działalności.
Podatek liniowy to forma opodatkowania charakteryzuje się niezmienną stawką podatku 19-procentowego, bez względu na wysokość dochodów przedsiębiorcy. Jeśli rozliczasz się w oparciu o progi podatkowe, a Twoje dochody przewyższają pierwszy próg podatkowy, warto rozważyć przejście na tę formę opodatkowania.
